Venn, de praktijkhond

Mijn naam is Venn, maar ik luister ook heel goed naar Meneer de Bruin. Ik ben de praktijkhond van Fysiotherapie Tieberink en het paramedisch Centrum ”de Bleekerij” in Boekelo. Ik ben een Field Spaniël en Bertine heeft mij helemaal uit Zweden gehaald omdat daar een fantastische fokker, Cia Norberg, zit. Het was wel even wennen aan de Twentse en Nederlandse taal, maar ik spreek ze alle 3 vloeiend.

Ik ben de praktijkhond en ga elke dag met mijn baas, Bertine, naar de praktijk. Er staan heel wat werkjes op mij te wachten. Ik sta al vroeg op omdat ik eerst samen met Bertine naar het bos ga om een ochtendwandeling te maken en eet mijn bakje voer op. Daarna mag ik in de auto, wandelend of voorin de bakfiets mee naar de praktijk. Ik vind alles prima, als ik maar mee mag. Na binnenkomst begroet ik eerst alle collega’s en professionals die in het pand werken en help ze bij het opstarten. Een knuffel van mij doet daarbij wonderen. Daarna zijn de patiënten aan de beurt. Zij mogen mij aaien en laten mij in hun tas kijken, ik geef hen een pootje en soms bieden zij mij een koekje aan. Ik maak ze aan het lachen. Ik kwispel met mijn hele lijf, ik heb komisch lange oren en droopy ogen. Ik heb mijn uiterlijk en karakter mee voor een praktijkhond. Pas wel op voor mijn staart. Omdat ik zo hard kwispel, voelt het soms aan als een zweep.

Daarna begint het grote werk. Patiënten meenemen naar de kamer van Bertine, water drinken en in mijn mand liggen slapen tot de behandeling klaar is en ik de volgende patiënt uit de wachtruimte mag halen. Dat gaat gesmeerd, ik ben goed opgeleid. Tussendoor ga ik dan in de oefenzaal checken of alle mensen zich hebben gemeld en hun oefeningen goed uitvoeren. Natuurlijk houd ik ook Bram en Stan in de gaten en doe soms wat oefeningen voor of doe ook mee met de les. Dat stimuleert de mensen om nog beter hun best te doen en ze moeten vaak om mij lachen.

Wanneer er toch iemand is die bang is voor een hond of het niet leuk vindt, blijf ik in de kamer in mijn mand of ga even in het kantoor liggen. Zo heeft niemand last van mij.

Regelmatig ga ik ook naar boven om de behandelkamers van de professionals te inspecteren. Wanneer de deur open is, ga ik daar ook naar binnen en controleer ik de kamers. Mijn favoriete kamer is de oefenzaal boven wanneer er kinderen aan het oefenen zijn. Kinderen zijn toch echt heel grappig en lief. Ik ben dan zelf ook heel voorzichtig, het zijn natuurlijk wel kinderen.

Tussen de middag ga ik een half uur wandelen met Bertine. Erg belangrijk, anders blijft ze maar werken. Ik zorg voor de nodige ontspanning en frisse lucht. Na de wandeling lunchen wij boven met alle collega’s in de kantine en daarna gaan wij weer aan de slag. Ik werk de hele dag en ga na een lange werkdag mee naar huis. Ik ren dan heel uitgelaten 20 rondjes in de tuin en ga dan heerlijk naar het bos voor een lange wandeling samen met Bertine. Soms met zijn tweeën, maar wij gaan ook wel met een honden vriend of vriendin wandelen. Dat is helemaal geweldig. ’s Avonds ben ik uitgeteld en snurk ik terwijl ik op mijn rug lig.

Soms ben ik een dagje vrij. Dan mag ik met vrienden mee, die mij graag een dagje ophalen en ook met mij gaan wandelen.

Bertine wilde heel graag een hond en volgens haar is het een speciale en waardevolle aanvulling in haar praktijk. Ze is heel gek met mij en ik met haar. Ik ben blij dat ik mee mocht naar Boekelo en dat ik de praktijkhond van Fysiotherapie Tieberink mag zijn.